ความฝันต้องเกิดหยาดเหงื่อจึงได้มา เราจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำให้เราพ่ายแพ้!!!! ฮึ่บ!!! คืนนี้เจอกัน~~ไลฟ์ 20.00 นาจา
shonichi akb48 在 Candid Kibt Facebook 的最讚貼文
同時也有39部Youtube影片，追蹤數超過22萬的網紅OhBIGz，也在其Youtube影片中提到，ตามล่ามิวจิคกี้ จัดไปปป !! #OhBIGz #BNK48 #JABAJA =========ช่องทางการติดตาม + ติดต่อเน้อ=============== ► FB fanpage : https://www.facebook.com...
shonichi akb48 在 พ่อบ้านโอตะ Facebook 的最佳解答
เนื้อเรื่องสนุกดี ชอบๆ
"20 ปีผ่านไป แทบจะไม่มีใครจำรุ่นที่ 1 ได้"
ตอนที่4 : คุณพระอาทิตย์
“ห้าววว~~~ ง่วงจัง”
อายเดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยอาการเหนื่อยล้าและอยากจะงีบหลับเต็มทน จากการทำงานที่หนักหน่วงตลอดทั้งสัปดาห์ เธอทิ้งตัวลงบนเก้าอี้อย่างหมดสภาพ แต่เพราะวันนี้เป็นวันสอบเก็บคะแนนวิชาสำคัญที่สามารถตัดสินอนาคตในการเรียนของเทอมนี้ เธอจึงไม่สามารถขาดสอบได้
“สวัสดีค่ะ นักศึกษา”
อาจารย์สาวในวัย 35 ปี เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหอบสัมภาระกองใหญ่เข้ามาด้วย เอ่ยทักทายนักศึกษาที่นั่งทบทวนเนื้อหาอยู่ภายในห้อง
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ” นักศึกษาเงยหน้าขึ้นมาตอบรับอาจารย์สาวอย่างพร้อมเพรียง
“ก่อนอื่นเรามาเริ่มเช็คชื่อกันก่อนนะคะ ใครที่มาไม่ทันก่อน 10 โมงเช้า อาจารย์จะถือว่าสายและไม่ให้เข้าสอบในคาบนี้นะ” น้ำเสียงที่จริงจังบวกกับหน้าตาและท่าทางของอาจารย์ทำให้นักศึกษาทั้งห้องนั่งเงียบกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“พีระศักดิ์”
“มาครับ”
“ปวีณา”
“มาค่ะ”
ชื่อยังคงถูกขานไปเรื่อยๆพร้อมกับนักศึกษาบางคนที่วิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามาในห้อง เพื่อให้ทันเวลาสอบที่ถูกกำหนดไว้
“อารยา”
“....”
“อารยา”
“....”
ชื่อที่ถูกขานไปถึงสองครั้งแต่ยังไม่มีการขานรับทำให้อาจารย์สาวเงยหน้าขึ้นมอง สายตาเรียวมองไปเห็นเจ้าของชื่อที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะแล็คเชอร์
“ปวีณามาเช็คชื่อแทนอาจารย์หน่อยนะ เสร็จแล้วก็หยิบกระดาษคำถาม คำตอบแจกเพื่อนๆได้เลย”
“ค่ะ อาจารย์”
หลังจากฝากงานให้นักศึกษาทำแทนแล้ว เธอก็เดินตรงไปยังจุดที่อายหลับอยู่อย่างรวดเร็ว แม้นักศึกษาคนอื่นๆจะสงสัยว่าอาจารย์สาวจะทำอะไรแต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยถาม เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าอายพลางส่ายหน้าไปมาอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
“อารยา”
“....”
เจ้าของชื่อยังคงไม่ยอมตื่น เพื่อนๆในห้องนั่งลุ้นกันอย่างเงียบๆ ว่าไอดอลสาวผู้เคราะห์ร้ายจะโดนอะไรบ้างในคาบนี้
“อารยา ถ้าเธอยังไม่ตื่นอาจารย์จะให้เธอติด F นะ” อาจารย์สาวพูดเสียงดัง มือก็ตบลงบนโต๊ะอย่างแรงจนคนที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ
“ห๊ะๆๆ ตื่น...ตื่นแล้วค่ะอาจารย์ หนูขอโทษค่ะเมื่อคืนหนูซ้อมเต้นดึกไปหน่อย ก็เลยมีเวลานอนน้อย” หลังจากที่ได้สติดีแล้วเจ้าของชื่อก็ยกมือไหว้และรีบอธิบายเหตุผลให้อาจารย์ฟัง
“อาจารย์ไม่สนหรอก ว่าเธอจะทำอะไรมาบ้าง แต่ที่นี่คือห้องเรียนและตอนนี้เรากำลังจะสอบ ทำไมไม่รู้จักเตรียมตัวมาให้ดีกว่านี้”
“หนูขอโทษค่ะอาจารย์ คราวหน้าหนูจะเตรียมตัวมาให้ดีกว่านี้ค่ะ”
“อย่าให้อาจารย์เห็นอย่างนี้อีกนะ การสอบวันนี้ถ้าเธอทำได้ไม่ถึง 70% อาจารย์จะไม่ให้เธอผ่าน”
“70% เลยเหรอคะอาจารย์ ทำไมมันเยอะขนาดนั้นหละคะ” อายโอดครวญกับอาจารย์สาวที่ยืนมองเธอด้วยสายตาเอือมๆ
“เธออย่าลืมนะว่าตัวเองขาดเรียนบ่อยแค่ไหน คะแนนเก็บก็มีแค่พอผ่าน ฉะนั้นแล้วการสอบในวันนี้คือตัวชี้ชะตาเกรดของเธอ”
“ค่า หนูขอโทษที่ขาดเรียนบ่อยๆนะคะ”
“นั่นเป็นเรื่องที่เธอจะต้องจัดการเอง เป็นไอดอลที่ดีได้ แต่ทำไมเธอถึงเป็นนักศึกษาที่ดีไม่ได้ล่ะ แล้วแบบนี้จะไปเป็นตัวอย่างให้คนอื่นได้ยังไง”
คำพูดของอาจารย์ทำให้อายหน้าชาไปชั่วขณะ นั่นสินะเธอทำหน้าที่ไอดอลได้ดีเต็มร้อย แต่พอเรื่องของการเรียนทำไมเธอถึงปล่อยปละละเลยได้ถึงขนาดนี้
อาจารย์สาวเดินกลับไปหลังจากที่จัดการธุระกับอายเสร็จ เธอชี้แจ้งข้อสอบต่างๆให้นักศึกษาฟังอย่างละเอียดก่อนจะบอกให้เริ่มทำข้อสอบได้
“เอาล่ะค่ะ ใครที่ได้กระดาษคำถามคำตอบครบแล้ว ลงมือทำได้เลย มีเวลาทำ 2 ชั่วโมง และไม่อนุญาตให้ออกจากห้องสอบก่อนหมดเวลาในทุกกรณี ที่สำคัญใครทุจริตในการทำข้อสอบอาจารย์จะกาหัวกระดาษทันที และคะแนนเทอมนี้จะให้ F ไปเลยนะคะ”
บรรยากาศในห้องสอบเต็มไปด้วยความกดดัน นักศึกษาทุกคนก้มหน้าก้มตาทำข้อสอบกันอย่างสุดความสามารถ ส่วนคนที่ถูกคาดโทษไว้อย่างอายก็ได้แต่นั่งก้มหน้าทำข้อสอบสุดหฤโหดที่อาจารย์สาวตั้งใจคัดข้อสอบที่โคตรยากมาให้สอบ อย่าถามเลยว่าตอนนี้เธอกล้าเงยหน้าขึ้นมาจากกระดาษคำตอบมั๊ย บอกเลยว่าไม่!!! ฮือ...ใครจะกล้าเงยหน้าขึ้นไปล่ะ ขนาดไม่เห็นหน้ายังเสียวสันหลังวาบเลย ตั้งแต่เรียนกับอาจารย์คนนี้มาบอกเลยว่าเธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้า แต่เอ๊ะ!!! ว่าแต่อาจารย์ชื่ออะไรนะ ไม่ได้เข้าเรียนนานจำชื่ออาจารย์ไม่ได้เลย อ้ายยยย...>_<
“หึ ดูทำหน้าเข้า”
อาจารย์สาวนั่งมองลูกศิษย์ตัวเองที่บ่นพึมพำคนเดียวไป ทั้งยังทำหน้ามีมทะเล้นไปด้วย แล้วจะนั่งอยู่ตรงนั้นอีกนานแค่ไหนละนั่น คนอื่นเค้าออกไปกันจนหมดแล้วยังไม่รู้ตัวอีก
“หมดเวลาทำข้อสอบแล้ว เอากระดาษคำตอบมาส่งได้แล้วค่ะ”
“ห๊ะ... หมดเวลาแล้วเหรอคะอาจารย์”
“ใช่ค่ะ อีกอย่างตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในห้องแล้วนะ นอกจากเธอกับอาจารย์”
“เอ่อ...ขอโทษค่ะ พอดีว่าหนูนั่งคิดอะไรเพลินไปหน่อย” อายเดินเอากระดาษข้อสอบมาส่งที่โต๊ะหน้าห้อง ก่อนจะยืนอ้ำๆอึ้งๆอยู่นาน
“มีอะไรจะถามอาจารย์หรือเปล่า” อาจารย์สาวเงยหน้าขึ้นมาหลังจากที่รู้สึกได้ว่ามีคนมอง
“เอ่อ...หนูจะถามว่าอาจารย์จะให้หนูช่วยถือของไปส่งที่ห้องมั๊ยคะ แหะๆ”
ทีแรกอายตั้งใจว่าจะถามชื่ออาจารย์แต่พอคิดได้ว่าตัวเองโดนคาดโทษไว้หลายเรื่องแล้ว มันคงไม่ดีเท่าไหร่ที่จะถามแบบนั้น คราวนี้อาจจะติด F ไปเลยก็ได้ โทษฐานที่จำชื่ออาจารย์ผู้สอนไม่ได้
“ก็ดี งั้นเธอถือกระดาษข้อสอบพวกนี้ไปแล้วกันนะ จำชื่อและห้องพักอาจารย์ได้ใช่ไหม”
“แหะๆ จำได้ค่ะจำได้” อายหัวเราะแล้วฉีกยิ้มให้อาจารย์สาวสุดกำลัง
“งั้นไปกันได้แล้วหละ”
อาจารย์สาวเดินนำไปที่ห้องพักของคณะนิติศาสตร์ พลางแอบมองคนที่เดินตามมาอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก ท่าทางง่วงจัดแถมยังเหม่อลอยแบบนี้เดี๋ยวก็ได้เดินตกบันไดหรอก
อายเดินตามหลังอาจารย์มาเรื่อยๆยิ่งมองจากข้างหลังเธอยิ่งรู้สึกว่าคุ้นเคยกับท่าทางการเดินแบบนี้มาก แต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน ยิ่งน้ำเสียงเวลาพูดเธอยิ่งคุ้นเคยเข้าไปอีก อ่ะ...ว่าแต่อาจารย์อายุขนาดนี้แล้วยังห้อยตุ๊กตาเคอร์บี้ไว้ที่กระเป๋าอีกเหรอ
หลังจากเดินมาไม่นานนัก ก็ถึงห้องพักอาจารย์ประจำคณะที่ตอนนี้ว่างเปล่าเพราะอาจารย์ท่านอื่นๆติดสอน และบางท่านก็ไปพักทานข้าว อายมองตรงไปที่ป้ายชื่อบนโต๊ะของอาจารย์สาวที่เริ่มวางของลงแล้ว โต๊ะที่ว่างเปล่าตอนนี้กลับเต็มไปด้วยหนังสือและกระดาษข้อสอบเป็นตั้ง เธอเองก็วางกระดาษข้อสอบลงบนที่ว่างที่อาจารย์สาวเว้นไว้ให้
“แพรวา สุธรรมพงษ์”
หืม...จำชื่ออาจารย์ได้แล้วล่ะ อาจารย์แพรวานี่เอง อายยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนจนอาจารย์แพรวากระแอมเบาๆให้เจ้าตัวรู้สึก
“อะแฮ่ม ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็ออกไปได้แล้วหละ ขอบใจที่ช่วยอาจารย์ถือของนะคะ”
“ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ หนูเองก็ขอบคุณอาจารย์มากๆนะคะ ที่ยังให้หนูเข้าสอบ”
“อาจารย์เห็นความพยายามของเธอนะ หวังว่าเธอจะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังหละ”
“ค่ะ หนูมั่นใจว่าหนูพยายามทำเต็มที่แล้วค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะอาจารย์”
“ถ้าเธอพยายามจนถึงที่สุดแล้ว ความพยายามไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ อาจารย์เชื่ออย่างนั้นนะ” อาจารย์แพรวาพูดทิ้งท้ายแล้วยิ้มกว้างให้อาย
อายเดินออกมาจากห้องด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอโล่งใจและมีกำลังใจจากคำพูดของอาจารย์ แต่ก็ยังกังวลกับผลการเรียนของตัวเอง
เห้อ!!! ฉันจะสอบผ่านมั๊ยเนี่ย
.
.
.
อายเดินเข้าห้องซ้อมอย่างเร่งรีบเพราะหลังจากการสอบแล้วเธอก็ตรงดิ่งมาที่ห้องซ้อมเลย บรรยากาศในห้องซ้อมตอนนี้กำลังคึกคักและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของเพื่อนๆในวง
“เอาล่ะทุกคน เงียบๆหน่อย พี่จ๊อบเขามีเรื่องจะประกาศ” กัปตันวงคนปัจจุบันตะโกนบอกเมมเบอร์ทุกคนที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการซ้อมให้เงียบเสียงลง
“มีอะไรคะพี่จ๊อบ” หนึ่งในเมมเบอร์สายเต้นของวงถามอย่างตื่นเต้น
“วันนี้พี่มีเรื่องจะแจ้งให้ทุกคนทราบ ถึงซิงเกิ้ลใหม่ของพวกเรา”
“เพลงอะไรเหรอคะครู” เมมเบอร์อีก 2-3 คนถามขึ้นพร้อมกัน
“เอาล่ะ อยากรู้กันแล้วใช่มั๊ย ว่าซิงเกิ้ลใหม่ของพวกเราคือเพลงอะไร”
“อยากรู้แล้วค่า”
“เพลงนี้มีชื่อว่า Shonichi หรือ วันแรก ครับ”
“ Shonichi อย่างนั้นเหรอคะ หนูเคยฟังของรุ่นพี่ AKB48 แล้ว หนูชอบเพลงนี้มากเลย มันเป็นเพลงที่เข้ากับพวกเรามากเลยค่ะ” กัปตันพยายามอธิบายว่าเธอตื่นเต้นและชอบเพลงนี้มากแค่ไหน
“ใช่ เพลงนี้เป็นเพลงที่เหมาะกับพวกเรามากจริงๆ”
“ว่าแต่เพลงนี้ พวกหนูเคยฟังแต่ของรุ่นพี่ AKB48 หนูไม่เคยฟังเวอร์ชั่นไทยเลย MV ก็ไม่เคยเห็น”
“ใช่ค่ะ หรือว่าเพลงนี้ไม่เคยทำมาก่อน”
“เคยสิ รอบนี้เราจะเอาเพลงนี้มารีเมคอีกครั้ง ส่วน MV ก่อนประกาศเซ็มบัสสึเดี๋ยวจะเอามาให้เราดูกัน”
“ว้าว!!! แบบนี้ยิ่งอยากดู MV เร็วๆแล้วหละค่ะ”
“ใช่ค่า แบบนี้พวกหนูยิ่งอยากดูเร็วๆแล้วค่ะ”
“หืม...อยากดูก็ต้องอดใจไว้ก่อนนะ เอาละพี่มีเรื่องจะแจ้งแค่นี้แหละ ซ้อมกันต่อได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยเริ่มซ้อมเพลงใหม่กัน”
“ค่า ขอบคุณค่ะ” เมมเบอร์ขอบคุณจ๊อบซัง แล้วแยกย้ายกันซ้อมเหมือนเดิม
2 วันต่อมา
อายเดินออกมาจากห้องซ้อมด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้งอยู่ในหัว ตั้งแต่เริ่มซ้อมเพื่อคัดเลือกเซ็มบัสสึเพลงใหม่ เธอรู้สึกว่าตัวเองทำได้ไม่ดีเลย อีกทั้งคุณครูสอนเต้น ก็บอกว่าเธอดูดรอปลงอย่างเห็นได้ชัด หลังจากซ้อมไปได้แค่ 3 ชั่วโมง ยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองคงไม่ติดเซ็มฯเพลงนี้แน่ๆ และตอนนี้เธอไม่มีกำลังใจที่จะก้าวต่อไปได้เลย
อายทรุดตัวลงพิงกำแพงที่ระเบียง ความรู้สึกมากมายประดังประเดเข้ามาจนเธอทนไม่ไหว อายซบหน้าลงกับมือตัวเอง หยดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลรินไม่ขาดสาย ร่างบางๆสั่นเทิ้มเพราะแรงสะอื้น ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งรู้สึกดาวน์ลงเรื่อยๆ พอเธอลองหันไปมองเพื่อนๆในวงที่ทุกคนต่างก็พัฒนาทั้งเรื่องร้องเรื่องเต้น แล้วตัวเธอล่ะ การร้องก็ยังเหมือนเดิม การเต้นก็ยังเหมือนเดิม อายนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีคนแอบมองอยู่ตั้งแต่เธอเดินออกมาจากห้องซ้อมแล้ว
“จะยอมแพ้ให้กับเรื่องแค่นี้เองเหรอ ” เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นดังใกล้เข้ามาและหยุดลงที่ตรงหน้าเธอ
“อะ... อาจารย์แพรวา” อายเอ่ยปนสะอื้น
“ค่ะ อาจารย์เอง มีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า ถึงได้แอบมาร้องไห้คนเดียวแบบนี้”
“ก็นิดหน่อยค่ะ”
“มีเรื่องอะไรหละ เล่าให้อาจารย์ฟังได้นะ จะได้สบายใจขึ้น” อาจารย์แพรวาถาม ก่อนจะก้มลงลูบหัวกลมๆ ที่หน้ายังซบอยู่กับเข่าตัวเองอย่างเอ็นดู
“อาจารย์จะฟังจริงๆเหรอคะ บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระก็ได้นะคะ” คนที่ถูกลูบหัวเงยหน้าขึ้น และเริ่มมีรอยยิ้มให้เห็นและหยุดร้องไห้แล้ว
“หืม...จะไร้สาระแค่ไหนก็พูดมาเถอะ อาจารย์จะอยู่ฟังเป็นเพื่อนเราเอง”
“ช่วงนี้หนูรู้สึกว่าหนูทำอะไรก็ไม่ดีไปหมดเลยค่ะ ทั้งเรื่องการเรียน การร้องเพลงไหนจะเรื่องการเต้นอีก ยิ่งพอได้ซ้อมเพลงใหม่หนูยิ่งรู้สึกว่าหนูยังย่ำอยู่กับที่ ไม่พัฒนาขึ้นเหมือนเพื่อนคนอื่นๆเลย อีก 2 สัปดาห์จะประกาศเซ็มฯแล้วหนูยังไม่พร้อมเลยค่ะ หนูคิดว่าเพลงนี้หนูคงไม่ติดเซ็มฯแน่ๆเลย” อายเล่าให้อาจารย์แพรวาที่ยืนค้ำระเบียงอฟังอยู่ด้วยความหมองหม่น
“ทำไมถึงคิดว่าตัวเองจะไม่ติดเซ็มฯล่ะ อาจารย์ไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะคิดแบบนี้ได้เลยนะ”
“หนูก็ไม่รู้ว่าช่วงนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับหนู เต้นผิดก็บ่อย ทั้งที่ท่าเต้นก็ไม่ได้ยากอะไร แถมยิ่งเต้นหนูยิ่งไม่เข้าใจว่าหนูต้องการจะสื่ออะไรให้คนดูเห็น”
“อาจารย์ถามหน่อยสิ วันแรกสำหรับเธอคืออะไรเหรอ” อาจารย์แพรวาถามลูกศิษย์ตัวเองที่วันนี้เหมือนหมดกำลังใจในการต่อสู้กับเรื่องต่างๆแล้ว
“วันแรกสำหรับหนูอย่างนั้นเหรอคะ”
“ใช่ เธอคิดว่ามันมีความหมายว่าอะไร คำว่าวันแรกน่ะ”
“หนู... หนูไม่รู้ค่ะ แล้วสำหรับอาจารย์มันหมายถึงอะไรเหรอคะ” อายถามอาจารย์แพรวากลับบ้างเพราะอยากจะรู้ว่าอาจารย์คิดยังไงกับคำว่าวันแรก
“วันแรกสำหรับอาจารย์มันมีความหมายมากๆเลยนะ มันคือวันแรกที่อาจารย์เข้ามาฝึกเอ่อ...วันแรกที่อาจารย์เริ่มต้นทำทุกๆอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้ทำ คือวันแรกของการเดินตามความฝันอย่างจริงจัง และอีกอย่างคือวันแรกที่อาจารย์อยากจดจำมันเอาไว้ เพื่อให้มันคอยเตือนตัวเราเองว่าเราทำอะไรอยู่ และเราเริ่มต้นมาจากจุดไหน
อาจารย์แพรวาหยุดเว้นระยะห่างสักคู่หนึ่ง เพื่อให้ลูกศิษของเธอมีเวลาคิดตาม และเข้าใจในสิ่งที่เธอพยายามอธิบายให้ได้มากที่สุด แล้วค่อยๆ พูดต่ออย่างช้าๆ
“อย่างที่อาจารย์เคยบอก ว่าถ้าเธอพยายามจนถึงที่สุดแล้ว ความพยายามไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ เพราะฉะนั้นเธอตั้งใจทำทุกอย่างให้เต็มที่แล้วหรือยัง เธอพยายามในจุดที่ถูกต้องแล้วหรือเปล่า เธอต้องหาคำตอบให้ได้นะ เธอต้องเชื่อมั่นในตัวเองเหมือนที่แฟนคลับเค้าเชื่อมั่นในตัวเธอ และท้ายที่สุดทุกความพยายามของเธอจะได้รับผลตอบแทนที่ดีอย่างแน่นอน อาจารย์เชื่ออย่างนั้น”
“หนู...หนูเข้าใจแล้วค่ะอาจารย์ ขอบคุณอาจารย์มากๆเลยนะคะที่ช่วยให้คำแนะนำหนู แล้วก็ขอบคุณที่อยู่ฟังหนูพูดเรื่องอะไรก็ไม่รู้อีก”
“ไม่เป็นไรหรอก ไปล้างหน้าล้างตาแล้วกลับไปซ้อมเถอะ เพื่อนๆคงตามหาเธอแล้วป่านนี้น่ะ”
“ค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ ต่อจากนี้ไปหนูจะพยายามอย่างเต็มที่ หนูจะพยายามจนสุดกำลังที่หนูมี อาจารย์รอดูวันที่หนูได้เป็นเซ็นเตอร์เพลงนี้ด้วยนะคะ”
“อาจารย์จะรอดูวันนั้นนะ”
“ค่ะ เชื่อหนูได้เลย หนูกลับไปซ้อมก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” อายบอกลาอาจารย์แล้วเดินออกไปโดยที่ไม่ได้สงสัยเลยว่าอาจารย์มาทำอะไรที่นี่ แล้วมาเจอตัวเองนั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้ได้ยังไง
“เพลงนี้ไม่ได้มีเซ็นเตอร์คนเดียวหรอกนะ ว่าแล้วก็คิดถึงตอนนั้นจังเลย”
แพรวาหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าตังแล้วจ้องมองมันด้วยรอยยิ้ม ใช่มันคือรูปของเพื่อนๆ BNK48 รุ่นที่ 1 ที่ตอนนี้ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของตัวเอง
ส่วนเธอตอนนี้รับหน้าที่เป็นอาจารย์สอนวิชากฎหมายประจำมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ แล้วก็เป็นที่ปรึกษาฝ่ายกฎหมายให้กับบริษัท BNK48 OFFICE อีกด้วย
ดังนั้นเธอจึงมีโอกาสได้เข้ามาที่นี่บ่อยกว่าคนอื่นๆ ที่นานๆครั้งจะกลับมา บางครั้งเธอก็มาแอบดูเด็กๆรุ่นใหม่ซ้อม พอเห็นถึงความพยายามของเด็กๆแล้วก็ได้แต่ยิ้มมีความสุข ทำให้เธอสบายใจได้ว่าอย่างน้อย BNK48 ที่ไม่มีพวกเธออีกต่อไปแล้ว ก็ยังสามารถอยู่ต่อไปได้
1 สัปดาห์ก่อนการประกาศเซ็มบัสสึ
อายยังคงซ้อมเต้นอยู่ภายในห้องซ้อมแม้ว่าคนอื่นๆจะกลับกันไปหมด ตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมาเธอลองพยายามทำทุกอย่างอย่างเต็มที่ จนครูสอนเต้นที่เคยว่าเธอยังอดถามไม่ได้ ว่าเธอไปทำอะไรมาถึงดีดตัวเองขึ้นมาได้เร็วขนาดนี้
“ท่านี้เต้นผิดนะ”
“อ่าว...อาจารย์? อาจารย์มาอยู่ที่นี่ได้ไงคะ” อายถามอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าจะเจออาจารย์แพรวาอยู่ที่นี่ในเวลานี้
“อ่อ พอดีอาจารย์มาทำธุระนิดหน่อยน่ะ เก่งขึ้นมากเลยนะ”
“ค่ะ แต่หนูก็ยังเต้นผิดอยู่บ่อยๆ นะคะ”
“ให้อาจารย์สอนมั๊ยล่ะ สอนได้นะ” อาจารย์แพรวาถามพลางยิ้มให้
“เห!!! อาจารย์...เต้นได้ด้วยเหรอคะ ” อายตกใจแบบโครตเวอร์ใส่ จนทำให้อาจารย์แพรวาหลุดขำ
“ฮา ฮ่า ได้สิ เต้นได้ เพราะอาจารย์เป็นเซ็น... เอ่อ...เป็นแฟนคลับวงนี้เหมือนกันนะ”
“เหรอคะ”
“ไม่ต้องสงสัยอาจารย์หรอกน่า”
“ค่ะ”
'ความฝันต้องเกิด หยาดเหงื่อจึงได้มา ใช้เวลาและค่อยเป็นค่อยไป ดอกไม้จึงบาน คำว่าพยายาม ไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ ความฝันเท่ากับหยาดเหงื่อรินรดไป เพื่อให้เหล่าเมล็ดพันธุ์นั้นเติบโต และสูงใหญ่ และคงต้องมีสักวัน จะได้ดั่งใจสมปรารถนา’
อาจารย์แพรวาเปิดเพลงเวอร์ชั่นภาษาไทยจากโทรศัพท์ของตัวเองแล้วเชื่อมต่อเข้ากับลำโพงไร้สายของอาย
“เป็นเพลงที่ตรงกับชีวิตของพวกเธอมากเลยใช่ไหมละ ทุกถ้อยคำในเพลงนี้บ่งบอกถึงความพยายามของทุกคน ที่พยายามซ้อม พยายามเต้น และพยายามต่อสู้กับความย่อท้อในแต่ละวัน ถึงแม้ว่าจะต้องเสียหยาดเหงื่อหรือน้ำตาไปกับความฝันนั้นเท่าไหร่พวกเธอก็จะไม่หยุดที่จะทำตามความฝันของตัวเองต่อไป”
“เอ้า จะยืนอยู่อีกนานมั๊ย มาเต้นด้วยกันสิ จะได้รู้ว่าทำไมตัวเองถึงเต้นผิด”
“อาจารย์...มีไฟล์เพลงนี้ได้ยังไงคะ” สีหน้าสงสัยของอายตอนนี้ ตลกไม่แพ้อาการตกใจเมื่อครั้งก่อน
“ทำไมหละ หรือว่าตั้งแต่ซ้อมมายังไม่เคยฟังเวอร์ชั่นนี้เลย” คนพูดเลิกคิ้วให้อายอย่างไม่เชื่อนัก
“ใช่ค่ะ หนูเพิ่งได้ฟังครั้งแรกก็ตอนที่อาจารย์เปิดนี่ล่ะค่ะ” อายบอกกับอาจารย์แพรวาที่พยักหน้าเบาๆให้ เหมือนจะเข้าใจความหมายที่เธอต้องการจะบอก
พวกเธอเริ่มซ้อมกับเพลงของรุ่นพี่ AKB48 มาตลอด ถึงจะมีคำแปลภาษาไทย แต่ความหมายก็ไม่ได้ตรงตัวมากนัก ทำให้ความหมายยังผิดเพี้ยนไปมาก พวกเธอก็เลยเข้าถึงอารมณ์เพลงได้ไม่ดี ไม่เหมือนกับเวอร์ชั่น BNK48 ที่อาจารย์แพรวาเปิดอยู่ในขณะนี้มันช่างกินใจเธอเหลือเกิน
“ถูกปิดเป็นความลับอีกแล้วสินะ ทั้งๆที่บอกเด็กๆว่าจะเอาเพลงนี้มารีเมคแต่ไม่ยอมให้ซ้อมกับเพลงจริง มันก็น่าเห็นใจละนะ” อาจารย์แพรวาบ่น
“แต่ก็เอาเถอะ ไหนๆก็ได้ฟังก่อนคนอื่นแล้ว เราเริ่มซ้อมกันเลยดีกว่านะ”
“ค่ะอาจารย์”
อาจารย์แพรวาเปิดเพลงใหม่และเริ่มเต้นพร้อมกับอาย อายแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าอาจารย์จะเต้นเก่งขนาดนี้ ไลน์เต้นที่แข็งแรงบวกกับบุคลิกที่จริงจัง ไหนจะอินเนอร์ที่ส่งออกมาจากดวงตาคู่นั้น อีกทั้งการขยับร่างกายด้วยท่วงท่าที่สวยงามของอาจารย์แพรวาทำให้อายอดที่จะชื่นชมไม่ได้ ถึงแม้ว่าอาจารย์จะอายุขนาดนี้แล้วแต่ก็ยังเต้นได้แข็งแรงมาก จนเด็กอายุน้อยๆอย่างเธอต้องรู้สึกอายเลยทีเดียว
“เห็นหรือยังว่าตัวเองผิดพลาดตรงไหน เวลาเต้น ไม่ใช่ว่าจะเต้นอย่างเดียว เราต้องเข้าถึงอารมณ์ของเพลง แล้วถ่ายทอดออกมาผ่านสีหน้า ท่าทางหรือแววตา เพื่อสื่อสารกับคนดู”
“ค่ะอาจารย์ หนูจะทำตามที่อาจารย์สอนทุกอย่างเพื่อตอบแทนแฟนคลับของหนู อีกอย่างอาจารย์เต้นเก่งมากๆเลยนะคะ ถ้าไม่รู้จักกันหนูคงคิดว่าอาจารย์ต้องเคยเป็นสมาชิก BNK48 มาก่อนแน่ๆ แบบว่าอาจารย์เต้นเป๊ะมากค่ะอย่างกับต้นฉบับมาเอง”
“ใช่ไหมหละ ฮาฮ่า...ล้อเล่นน่ะ เธอก็พูดเกินไป ไหนลองมาเต้นให้อาจารย์ดูอีกรอบซิ”
อายลุกขึ้นมาเต้นให้อาจารย์แพรวาดู ตลอดการเต้นอาจารย์ก็เข้ามาจัดองศาแขนขา และคอยบอกว่าเธอเต้นตรงนี้เบาไป ตรงนี้แรงไป ตรงนี้ควรจะบิดมือยังไง อายเต้นไป 3 รอบจนอาจารย์พอใจจึงบอกให้หยุดเต้นได้
“เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ล่ะ เข้าใจแล้วใช่มั๊ยว่าเวลาซ้อมเวลาแสดงบนเวที ต้องทำยังไงถึงจะสามารถสื่ออารมณ์ออกมาให้แฟนคลับรับรู้ได้มากที่สุด และที่สำคัญจงมีความสุขทุกครั้งที่ขึ้นแสดง เมื่อเรามีความสุขคนดูก็จะมีความสุขกับเราไปด้วย”
“ค่ะ หนูเข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากๆเลยนะคะ”
“หืม... กลับกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์ไปส่งที่บ้าน”
อาจารย์แพรวาเดินนำอายออกไปจากห้องซ้อม อายเกรงใจที่ต้องให้อาจารย์แพรวาไปส่งที่บ้านที่ถือว่าไกลจากบริษัทอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่สามารถขัดได้เพราะพอเธอบอกว่ากลับเองได้อาจารย์ก็ส่งสายตาดุๆมาให้ แถมยังบ่นเธออีกว่าไม่รู้จักดูแลตัวเอง
อาจารย์แพรวาขับรถตามทางที่อายบอกมาเรื่อยๆจนมาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ อายลงจากรถและขอบคุณอาจารย์ที่มาส่ง แต่ก็ยังงงๆที่อาจารย์ก็ลงจากรถและเดินไปเปิดประตูบ้านข้างๆ
“อาจารย์ ทำอะไรอะคะ?”
“ก็จะเข้าบ้านเหมือนกับเธอนั่นแหละ”
“เห!!! บ้านหลังนี้คือบ้านของอาจารย์หรอคะ” อายตกใจและเผลอทำสีหน้าตลกๆออกมาอีกแล้ว
“เห!!! ใช่ แปลกใจหละสิ” อาจารย์แพรวาทำหน้าล้อเลียนตามอายบ้าง ณ ตอนนี้เธอไม่จำเป็นต้องรักษาภาพลักษณ์ของอาจารย์ไว้แล้ว อีกทั้งทั้งคู่ก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นด้วย
“อุ้ย..อาจารย์ทำหน้าแบบนั้นทำไมคะ ตลกจัง”
“เอาหละๆเข้าบ้านเถอะ วันนี้อาจารย์เหนื่อยแล้ว”
“ค่า ฝันดีนะคะอาจารย์”
“อื้อ...เธอก็เหมือนกันนะ” อาจารย์แพรวายืนมองลูกศิษย์ตัวเองค่อยๆเดินเข้าไปในบ้านจนลับสายตา ก่อนที่จะขับรถเข้าไปจอดในบ้าน
1 วันก่อนการประกาศเซ็มบัสสึ
“เอาล่ะทุกคนวันนี้ครูมีอะไรมาให้ดูด้วยนะ อยากดูกันไหม” ครูสอนเต้นที่วันนี้ตั้งใจเอา MV และคลิปการแสดงสด เพลงวันแรกมาให้เด็กๆดู เรียกทุกคนให้มานั่งรวมกัน
“ครูจะให้พวกหนูดูอะไรเหรอคะ”
“มาๆ มากันครบทุกคนแล้วใช่มั๊ย เงียบๆด้วยล่ะ”
เด็กๆทุกคนนั่งเงียบจ้องมองไปที่โปรเจคเตอร์ของห้องซ้อมเต้น ทันทีที่ดนตรีดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของกลุ่มเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันกับพวกเธอในชุดสีน้ำเงิน บนเวทีประกาศรางวัลรางวัลหนึ่งเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ก็ทำให้เด็กๆที่นั่งดูเกิดอาการงุนงงปนสงสัย ครูสอนเต้นปล่อยให้วิดีโอรันไปเรื่อยๆจนมาถึง MV ที่ทุกคนรอคอย ซึ่งก็สร้างเสียงฮือฮาในหมู่เมมเบอร์เป็นอย่างมาก อายที่นั่งดูอยู่รู้สึกสะดุดตาเข้ากับหญิงสาวร่างเล็กที่ยืนอยู่ในตำแหน่งเซ็นเตอร์มากกว่าคนอื่นๆที่อยู่ใน MV เด็กๆนั่งดูกันไปจนจบแล้วเริ่มถามสิ่งที่สงสัย
“ครูคะ คนที่เป็นเซ็นเตอร์เพลงนี้ ชื่ออะไรเหรอคะ” อายยกมือขึ้นถามก่อนใครเพื่อน เพราะตอนนี้เธอมั่นใจว่าคนๆนี้ต้องเป็นอาจารย์แพรวาอย่างแน่นอน
“อ่อ คนนี้ชื่อพี่มิวสิค เป็นเซ็นเตอร์คู่กันกับพี่เนย คนที่เต้นอยู่ข้างๆกันน่ะ” ครูสอนเต้นบอกลูกศิษย์ด้วยรอยยิ้มทีแสดงให้เห็นว่าภาคภูมิใจในตัวรุ่นที่ 1 มากแค่ไหน
“เพลงนี้เป็นดับเบิ้ลเซ็นเตอร์เหรอคะ”
“ใช่แล้ว”
“แล้วพี่เค้าชื่อจริงว่าอะไรคะ” อายยังคงถามต่อเพื่อความแน่ใจเพราะตัวเองไม่รู้จักชื่อเล่นของอาจารย์แพรวา
“มิวสิค แพรวา สุธรรมพงษ์ หรือมิวสิค BNK48 รุ่นที่ 1 ”
“รุ่นที่ 1 เลยเหรอคะ ว้าว!!! สุดยอดเลย ไม่คิดว่าพวกเราจะได้เพลงของรุ่นที่ 1 มาร้องในซิงเกิ้ลนี้” อายพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น
“ใช่ นี่แหล่ะคือเพลงของรุ่นที่ 1 เราสงสัยอะไรเหรอ”
“เปล่าค่ะ หนูไม่ได้สงสัยอะไร แต่ครูเคยถามหนูใช่มั๊ยคะ? ว่าทำไมช่วงนี้หนูถึงเต้นดีขึ้น”
“ใช่ อย่าบอกนะว่า...” ครูสอนเต้นพูดยังไม่ทันจบประโยคอายก็เอ่ยแทรกขึ้นมา
“อาจารย์แพรวาเป็นคนสอนหนูเองค่ะ แถมยังช่วยปรับไลน์เต้นให้หนูด้วย อาจารย์ใจดีและอบอุ่นมากๆเลยนะคะ”
“จริงเหรออาย ไม่น่าล่ะช่วงนี้ดูเรามีความสุขทุกครั้งที่มาซ้อมเลยนะ” กัปตันวงพูดตามสิ่งที่เธอเห็น
“จริงเหรอคะ หนูไม่เห็นรู้ตัวเลย”
“จริงสิ ครูยืนยันด้วยอีกคน เราโชคดีนะที่ได้คนที่เก่งขนาดนั้นมาสอน รู้หรือเปล่ารุ่นพี่มิวสิคน่ะ เป็นท็อปเมมเบอร์ และยังเป็นเซ็นเตอร์อีกหลายๆเพลงเลยนะ พี่เขาได้ไปร่วมงานกับวงพี่ที่ญี่ปุ่นตั้งหลายครั้งด้วย”
ครูสอนเต้นตอบคำถามเด็กๆ ที่ตอนนี้เริ่มจะถามถึงรุ่นพี่มิวสิคและรุ่นพี่คนอื่นๆใน MV อายนั่งฟังเรื่องเล่าของรุ่นพี่มิวสิคอย่างมีความสุข เธอยิ้มกว้างทุกครั้งที่ได้ยินเรื่องน่าทึ่งของอาจารย์แพรวา ตอนนี้เธอยกให้อาจารย์เป็นคามิโอชิของเธอเลย
.
.
วันประกาศเซ็มบัสสึ
ในที่สุดวันประกาศเซ็มบัสสึอย่างเป็นทางการก็มาถึง ตอนนี้ทั้งเมมเบอร์ทุกคนและแฟนคลับที่มาให้กำลังใจคามิโอชิของตัวเองก็พร้อมกันแล้วสำหรับการประกาศเซ็มบัสสึทั้ง 16 คนของเพลง Shonichi หรือวันแรก บรรยากาสในงานวันนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“และตอนนี้ก็ถึงเวลาอันสมควรแล้วที่จะประกาศเซ็มบัสสึ เพลง Shonichi กันนะครับ” จ๊อบซังที่ยังคงมาทำหน้าที่ประกาศเหมือนเดิมทุกครั้งแม้จะอายุมากแล้วก็ตาม
การประกาศยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆพร้อมกับรายชื่อที่ถูกประกาศไปแล้ว 14 คน เหลือเพียงอีก 2 คนเท่านั้นที่จะติดเซ็มฯในซิงเกิ้ลนี้ เมมเบอร์ที่เหลืออยู่จับมือกันแน่นบางคนก็กอดคอกันร้องไห้ อายกอดเพื่อนอีกคนเอาไว้แน่น เธอพยายามไม่ร้องไห้เพราะว่าวันนี้จะติดหรือไม่ติดเธอก็ทำเต็มที่แล้ว
ตัวหนังสือที่ปรากฏขึ้นบนจอสร้างความตื่นเต้นให้แฟนคลับและเมมเบอร์เป็นอย่างมาก เสียงในพื้นที่ที่ใช้จัดงานเงียบลง บรรยากาศเริ่มกดดันมากขึ้น
ดับเบิ้ลเซ็นเตอร์ครั้งแรก
อายและบีม
รูปของอายและบีมที่ฉายขึ้นพร้อมกันทำให้เพื่อนๆทั้งที่ติดเซ็มฯไปแล้วและยังไม่ติดเข้ามากอดทั้งคู่ด้วยความยินดี ทั้งคู่ที่ได้เป็นเซ็นเตอร์คู่กันครั้งแรกพูดขอบคุณแฟนคลับที่มาให้กำลังใจและให้การสนับสนุนมาโดยตลอด อายเป็นคนพูดต่อหลังจากที่บีมขอบคุณแฟนคลับเสร็จแล้ว
“สำหรับอายแล้ว อายขอบคุณทุกๆคนที่ให้กำลังใจและยังคงอยู่เคียงข้างกันมาตลอดนะคะ และบุคคลสำคัญที่อายจะไม่เอ่ยถึงไม่ได้เลยคืออาจารย์แพรวาค่ะ หนูขอบคุณอาจารย์มากๆเลยนะคะที่วันนั้นอาจารย์มาอยู่ข้างๆหนู และคอยรับฟังเด็กคนหนึ่งเล่าเรื่องไร้สาระอะไรก็ไม่รู้ แถมยังให้คำแนะนำและให้กำลังใจหนูอีกต่างหาก ขอบคุณที่เสียสละเวลามาดูหนูซ้อมและสอนหนูเต้น ขอบคุณนะคะที่ทำให้หนูเชื่อมั่นในตัวเองจนหนูได้มายืนอยู่ตรงนี้ ขอบคุณมากๆอีกครั้งหนึ่งนะคะ รุ่นพี่ มิวสิค BNK48 รุ่นที่ 1 ที่ทำให้หนูเข้าใจคำว่า‘ความพยายามไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ’ ขอบคุณค่ะคุณพระอาทิตย์ของหนู”
อายที่มองเห็นว่าอาจารย์แพรวากำลังยืนมองเธออยู่ที่มุมมืดของเวทีก็วิ่งลงไปกอดอาจารย์แพรวาเต็มรัก อาจารย์แพรวากอดอายกลับพร้อมกับลูบหลังด้วยความเอ็นดู
“หนูทำได้แล้วนะคะอาจารย์ หนูทำได้แล้ว...”
“จ้า เก่งมากๆเลยนะ ต่อจากนี้ก็ขอให้เป็นวันที่ดีของเธอนะ อ่อ...อาจารย์มีเรื่องจะบอกเราด้วยล่ะ” มิวสิคดันตัวอายออกจากอ้อมกอดแต่ก็ยังประคองเอวคนที่ทำหน้าตั้งใจฟังเธอเอาไว้หลวมๆ
“คะแนนสอบของเธอ ได้ 90%”
อาจารย์แพรวาพูดจบแล้วยกมือขึ้นขยี้หัวกลมๆของอาย จากนั้นก็หันหลังเดินออกไปจากบริเวณที่จัดงาน ความจริงแล้ววันนี้เธอตั้งใจมาเชียร์เจ้าตัวโดยเฉพาะ และมาเพื่อบอกเรื่องคะแนนสอบที่เธอตั้งใจปิดเอาไว้
“กรี๊ดดดดด หนูสอบผ่านแล้ว หนูไม่ติด F แล้ว”
อายตะโกนออกมาเสียงดังลั่น หลังจากที่ยืนเอ๋ออยู่นาน สร้างความตกใจปนหัวเราะขำขันให้กับเหล่าโอตะและเมมเบอร์จนมีแต่คนแซว พอสงบสติอารมณ์ตัวเองได้แล้ว อายจึงตะโกนตามหลังอาจารย์แพรวาหรือรุ่นพี่มิวสิคที่กำลังเดินออกไปจากบริเวณที่จัดงาน โดยเธอไม่รู้เลยว่ารุ่นพี่มิวสิคจะได้ยินสิ่งที่เธอกำลังจะพูดมั๊ย แต่เธอก็อยากจะบอกคำๆนี้กับรุ่นพี่ของเธอ
“รุ่นพี่มิวสิคคะ หนูรักพี่ที่สุดเลย ขอบคุณมากๆ คุณพระอาทิตย์ของหนู”
จบ~
shonichi akb48 在 Facebook 的最讚貼文
คือน้องเค้าว่างอ่ะค่ะ ช่วยฟังๆ เค้าหน่อย
.
#ทีแรกก็ว่าชิว สุดสัปดาห์อัดคลิปคลายเครียด #พอร้องจบเท่านั้น แก้มเอ๊ยยเหนื่อยกว่าเก่าอีก #แฮ่กๆ
shonichi akb48 在 OhBIGz Youtube 的最讚貼文
ตามล่ามิวจิคกี้ จัดไปปป !!
#OhBIGz #BNK48 #JABAJA
=========ช่องทางการติดตาม + ติดต่อเน้อ===============
► FB fanpage : https://www.facebook.com/OhBIGzpage
► FB ส่วนตัว : https://www.facebook.com/ohbigz
► Instagram : https://www.instagram.com/ohbigz/
► Twitch : https://www.twitch.tv/ohbigz
► ติดต่องาน : ohbigza@gmail.com
==============ผู้สนับสนุนใจดี=======================
► Powerpay เติมเงิน SMW ราคาถูกกว่าซื้อเอง
https://web.facebook.com/PowerPay.SummonerWar
► " Chalarm Shop " ( จอยแท้คุณภาพ จัดไปป !! )
http://www.chalarmshop.com/
================================================
► ติชมได้เต็มที่เลยน๊า ถ้ามีตรงไหนไม่ถูกใจ รึ ผิดพลาดก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยน้อ รับชมให้สนุกค๊าบ :D
shonichi akb48 在 OhBIGz Youtube 的最佳解答
10 แผ่น ตามล่าเจ้าหมูนู๊มมม จัดไปปป !!
=========ช่องทางการติดตาม + ติดต่อเน้อ===============
► FB fanpage : https://www.facebook.com/OhBIGzpage
► FB ส่วนตัว : https://www.facebook.com/ohbigz
► Instagram : https://www.instagram.com/ohbigz/
► Twitch : https://www.twitch.tv/ohbigz
► ติดต่องาน : ohbigza@gmail.com
==============ผู้สนับสนุนใจดี=======================
► Powerpay เติมเงิน SMW ราคาถูกกว่าซื้อเอง
https://web.facebook.com/PowerPay.SummonerWar
► " Chalarm Shop " ( จอยแท้คุณภาพ จัดไปป !! )
http://www.chalarmshop.com/
================================================
► ติชมได้เต็มที่เลยน๊า ถ้ามีตรงไหนไม่ถูกใจ รึ ผิดพลาดก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยน้อ รับชมให้สนุกค๊าบ :D
shonichi akb48 在 OhBIGz Youtube 的最佳解答
ของโคตรลิมิเต็ด ต้องออกล่าแล้วว !!
=========ช่องทางการติดตาม + ติดต่อเน้อ===============
► FB fanpage : https://www.facebook.com/OhBIGzpage
► FB ส่วนตัว : https://www.facebook.com/ohbigz
► Instagram : https://www.instagram.com/ohbigz/
► Twitch : https://www.twitch.tv/ohbigz
► ติดต่องาน : ohbigza@gmail.com
==============ผู้สนับสนุนใจดี=======================
► Powerpay เติมเงิน SMW ราคาถูกกว่าซื้อเอง
https://web.facebook.com/PowerPay.SummonerWar
► " Chalarm Shop " ( จอยแท้คุณภาพ จัดไปป !! )
http://www.chalarmshop.com/
================================================
► ติชมได้เต็มที่เลยน๊า ถ้ามีตรงไหนไม่ถูกใจ รึ ผิดพลาดก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยน้อ รับชมให้สนุกค๊าบ :D
